طراح گرافیک فردی خلاق و ایده پرداز در یک شرکت طراحی گرافیک است که خواستههای مشتریان را به شکل تصویر در قالب یک اثر تبلیغاتی، فرهنگی، تجاری و یا آموزشی برای مخاطبان عرضه میدارد. مبنای کار طراح گرافیک بر اساس سفارش و ترکیب آن با خلاقیتهای خود است و این تفاوت آشکار این رشته با نقاشی است. نقاش بر اساس تفکرات و بینش خود طرحی کشیده و سپس آن را اجرا میکند و کسانی که خواهان اثر وی باشند، نقاشی او را خریداری میکنند و اما طراح گرافیک بر مبنای سفارشی که به او داده میشود، طرحی را ترسیم کرده و اجرا میکند.
رشته گرافیک عرصههای گوناگونی دارد که شامل: طراحی آرم (لوگو)، طراحی ست اداری، طراحی هویت بصری، طراحی کاتالوگ و بروشور تبلیغاتی، بسته بندی و لیبل، پوستر، استند، بیلبورد و بنر تبلیغاتی، طراحی تقویم و سررسید، موشن گرافیک، گرافیک محیطی، عکاسی تبلیغاتی و طراحی وبسایت است. یک طراح گرافیک لزوما نباید در تمام این عرصهها و حتی عرصههایی از دیگر هنرها نیز که با رشته گرافیک مرتبط است، فعال باشد؛ برای مثال در طراحی نشانه نوشتاری (لوگوتایپ) فارسی میتوان از قابلیتهای یکی از خطوط خوشنویسی ایرانی بهره برد، اما آیا طراح گرافیک باید خوشنویس هم باشد؟! جواب منفی است.
لوگوتایپ موزه رضا عباسی در سال 1355 توسط طراح گرافیک پیشکسوت ایران، آقای مرحوم مرتضی ممیز ترسیم و اجرا شده است که خوشنویسی این کار توسط آقای محمد احصایی (طراح و خوشنویس) انجام شده و آقای آیدین آغداشلو (نقاش و نویسنده) نیز اصلاحاتی در نقش اسلیمی آن داده است. مشخص است که یک طراح گرافیک نمیتواند به تمامی جوانب هنر اشراف داشته باشد و با بکارگیری هنرمندانی از هر صنف نیازهای خود را مرتفع میسازد.
طراح گرافیک باید به ابزارهای دستی و نرم افزاری تسلط داشته باشد تا در وقت نیاز بهترین ابزار را برای اتود و اجرای کار انتخاب کند و یا چند ابزار را به شکل تلفیقی بکار گیرد.
معمولا شرکتهای مختلف به شکل پروژهای با طراح گرافیک و یا یک شرکت طراحی گرافیک قرارداد میبندند، البته بعضی از شرکتها که فعالیت زیادی دارند، با استخدام یک طراح گرافیک تمامی امور تبلیغاتی خود را به او واگذار میکنند.